Сны аб Беларусi

Дзмiтрый Кудрэц

Дзесь мiж сiнiх азер i бязмежных лугоўЕсць мясцiна, абраная лесам.Прывячае там шэргат сасновых бароў,Мятны водар мурожных пакосаў.Хай няма хараства ў ей паўдневых краiн,Дзе да берага ласцiцца мора.Там надзеi маi, там маi каранi,Там пазнаў я i шчасце i гора…

«Вочы сiнiя, косы русыя…»

Вочы сiнiя, косы русыя,

Смех званочка любога званчэй.

Абыйдзi ўвесь свет, беларусачкi

Адшукаеш наўрад прыгажэй.

Не шкадуючы свае ручанькi,

Цi ў гарод, цi то ў поле, цi ў лес.

Што ты там нi кажы, беларусачкi

Лепш за ўсiх iншаземных нявест.

Непаўторнае, мiлагучнае.

Я з маленства табой ганарусь.

Бо iмя твае, беларусачка,

Надала мацi Белая Русь.